Nieuwjaarsontmoeting 2020

Op vrijdag 17 januari werd het nieuwe jaar als vanouds ingeluid met een drukbezochte Nieuwjaarsontmoeting van de Diaconie Protestantse gemeente Leiden en de RK Diaconie Leiden in De Bakkerij. Peterhans van den Broek, voorzitter van de Protestantse Diaconie, heette allen welkom met een ‘gelukkig nieuwjaar’. Voor de Diaconie was 2019 een jaar vol beweging, van gaan en komen. Secretaresse Chantal Knulst verhuisde naar Drenthe, Chantal ter Haar volgde haar op als office-manager. Petra Akkerman's plaats als projectmedewerker bij Oma gaat op Stap werd ingenomen door Paula van Kalmthout, Carijn Westeneng van M25 Leiden Regio ging met zwangerschapsverlof en heeft nu een zoon Abel. Gerda Pieters verving haar een paar maanden. Gebleven zijn Tamara Breton, projectmedewerker Individuele Hulp en Ton Snepvangers, coördinator van De Bakkerij. Ook administrateur John Wijers en conciërge Jan van Houwelingen bleven, de laatste kijkt uit naar zijn pensioen in de loop van dit jaar. De Stichting Hofjes werd losgemaakt van de Diaconie en gaat verder als Stichting Zeven Leidse Hofjes. Ook het Diaconiebericht, met 52 afleveringen sinds 1991, verdween. Nu is er de digitale nieuwsbrief, die op een snelle en moderne manier informatie geeft over Diaconie en Bakkerij en waarop men zich gratis kan abonneren via info[at]debakkerijleiden[dot]nl

Drie broodpenningen

Dit jaar werden drie broodpenningen uitgereikt als eerbetoon aan personen of organisaties die zich op sociaal-diaconaal terrein inzetten in Leiden. Een commissie doet hiervoor een voorstel aan het College van Diakenen. (Vroeger kregen de armen van Leiden, nadat ze naar de kerk geweest waren in de Armenkerk aan de Lammermarkt, een broodpenning om brood te halen bij de Armbakkerij aan de Oude Rijn). Peterhans van den Broek reikte twee penningen uit en Wilbert van Erp, voorzitter van de RK Diaconie Leiden de derde.

Bart Ouwerkerk

Bart Ouwerkerk (80) is nog volop actief als vrijwilliger in het buurthuis aan de Topaaslaan in de Mors, waar hij elke dinsdagavond een driegangenmenu voor 30 tot 50 oudere wijkbewoners kookt. Hij stelt het menu vast, doet de inkopen en maakt de maaltijden klaar met maar heel weinig hulp. Bovendien kookt hij tweemaal per maand op zondagmiddag voor ouderen in buurthuis De Kooi. Dit alles doet hij al jaren, belangeloos en, zoals hij zei: ‘met dank aan zijn vrouw, die hem wel vaak moet missen’. 

De weggeefwinkel

De Weggeefwinkel is een project, waarvoor vrijwilligers zich al jaren inzetten. Zo helpen zij mensen die het moeilijk hebben met nog bruikbare spullen die anderen hebben weggedaan. Daarnaast leveren ze ook een bijdrage aan een beter milieu door zoveel mogelijk goederen te recyclen. De winkel wordt druk bezocht en je kunt er ook apparaten en papier inleveren. Een mooi initiatief dat helemaal past in deze tijd!

Regina Krowinkel

Al tientallen jaren is Regina een onvermoeibare strijdster voor diaconie dichtbij en ver weg. Eerst in de Petrusparochie, nu vanuit de Goede Herder in Leiderdorp. Ze houdt parochianen en  parochiebesturen bij de diaconale les, met woorden (vlammende stukjes en nieuwsbrieven) en daden en met een oecumenisch hart. Hoewel ze de 80 ruim gepasseerd is, gaat ze nog steeds door met individuele hulp, de Vredeswake, de sobere maaltijden en als notulist. Jong van hart en geest en, zoals ze zelf zegt ‘het zit in de genen’.

Gelukzoeker

Speciale gast ex-asielzoeker Gor Khatchikyan (32) vertelde die middag zijn bijzondere levensverhaal, dat laat zien hoe ánders het ook kan gaan met asielzoekers, die tegenwoordig met enige regelmaat weggezet worden als beroepsprofiteurs. 

‘Het gaat om bemoedigen, om de bereidheid te helpen’ begint Gor zijn verhaal, die met zijn ouders 20 jaar geleden uit Armenië vluchtte naar Nederland. Die, terechtgekomen in Den Bosch, later overgeplaatst naar Leiden waar hij zijn eerste woorden Nederlands leerde, na drie jaar werd afgewezen, maar na acht jaar toch mocht blijven door een Generaal Pardon. Die het geluk had dat er mensen op zijn pad kwamen die het lef hadden uit hun comfortzone te treden en buiten de protocollen om te handelen, zoals een vrouw in het AZC op Texel, die daar lak aan had en hem Nederlands leerde, hoewel dat volgens de regels niet mocht. Zodat hij tóch kon studeren en nu als SEH-arts mensen kan helpen op de Spoedeisende Hulp in een ziekenhuis in Utrecht. Toen daar een dronken man binnenkwam, die opgenomen wilde worden en daar geen plek en geen reden voor was, herkende Gor daarin zijn eigen situatie van vroeger, als vluchteling. Hoewel hij aan het einde van zijn dienst moe en hongerig was, besloot hij toch uit zijn comfortzone te treden en de man een lift naar huis te geven. In het gesprek met hem in de auto kon hij hem uiteindelijk een beetje hoop geven. De broodnodige hoop en bemoediging die hij ook ziet in het werk van de Diaconie in De Bakkerij. Zijn fascinerende, met humor vertelde verhaal, gaf velen stof tot nadenken en napraten, onder het genot van een drankje en een hapje.

Over zijn leven schreef Gor Khatchikyan in 2015 het boek ‘Gelukzoeker’. 

Henriëtte van den Broek