Inspirerende Vredeswake 2018

Foto Melle van der Wildt

De weergoden waren ons goed gezind; het werd een prachtig uur van stilstaan voor vrede, ont-moeten, aandacht voor elkaar, inspiratie en dialoog. Zo’n 100 mensen kwamen op vrijdag 21 september op het Stadhuisplein bij elkaar voor de jaarlijkse Vredeswake, georganiseerd door de gezamenlijke diaconieën van De Bakkerij. Het stadscarillon luidde even voor vieren de wake in met het Dona nobis Pacem, waarna een grote diversiteit aan sprekers en muzikanten plaatsnam achter de microfoon. 

Zolang ik mag duwen tegen jouw grenzen

De oproep van de voorzitter van Stichting Narcis bij het aansteken van de vredeskaars vond weerklank in het gedicht van Marianne van Velzen, stadsdichter van Leiden. “zolang ik mag duwen tegen jouw grenzen, zal ik meeveren met die van jou; zolang er ook open deuren zijn, gun ik jou jouw hoge muren; zolang jij zaken anders ziet, kan ik steeds met een nieuwe blik kijken; zolang we samen op pad zijn, staat niets of niemand ons in de weg”. 
Wethouder Marleen Damen onderstreepte het belang om jaarlijks stil te staan bij iets wat voor velen in Leiden zo vanzelfsprekend lijkt, maar het zeker niet is. Met een knipoog en handgebaar naar de bruidsparen op het balkon boven ons riep zij de aanwezigen op de verbinding te zoeken. Enkele studenten en basisschoolkinderen liepen daarna het met stoepkrijt aangebrachte labyrint, een meditatieve wandeling als symbool om vrede te laten starten in de hoofden van mensen omdat daar ook de oorlogen beginnen.

Ingetogen en uitbundig 

In de tweede helft van de wake wisselden het Lorekoor hun ingetogen klanken van The Captives Hymn af met de opzwepende klanken van de Dababouka (Arabische trommel) en Nay (Arabische fluit), stond de jonge generatie enthousiast mee te doen met de oriëntaalse buikdans, vertelde de 18-jarige 5 vwo leerling Khaled ontroerd over zijn eerste anderhalf jaar in Nederland, inspireerden de directeur van Stichting Inclusie en discriminatiebestrijding en regio-coordinator van Amnesty International de toehoorders met een bevlogen betoog over hoe onrecht en discriminatie de grootste bedreiging van vrede zijn en werden we meegevoerd op de meditatieve klanken van een Baha’i vredeslied. 
De aanwezigen werden aangemoedigd om hun schroom te overwinnen en dichter bij elkaar te gaan staan, om letterlijk omarmd te worden door de woorden van artikel 1 Grondwet: "Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan".

Meer van WIJ 

Tot slot verkondigde een 9-jarige: "als je minder van IK uitgaat en meer van WIJ, dan kan je vanuit verbondenheid in gesprek gaan met de ander”, waarna menigeen zich liet verleiden tot wat warmte en ontmoeting onder de verwarmde parasols van City Hall, bij een kopje koffie en thee.